O czym należy pamiętać przy nauczaniu dziecka z nadpobudliwością?
- Objawy nie są winą dziecka. Nie są też winą rodziców, ani nauczycieli.
- Nadpobudliwość ma swoje uwarunkowania biologiczne. Tak, jak inne trudności szkolne, można ją leczyć, ale nie można wyleczyć. Umiejętne interwencje natomiast znacznie ułatwiają funkcjonowanie dziecka.
- Objawy ADHD trwają latami. Nie można żadnymi metodami terapeutycznymi doprowadzić do ich zniknięcia. Można natomiast poprawić funkcjonowanie dziecka pomimo ich obecności. To, że dobrze poradziliśmy sobie z objawami dzisiaj nie oznacza, że nie wystąpią one jutro. Musimy konsekwentnie stosować te same metody przez wiele lat.
- ADHD nie jest brakiem umiejętności czy wiedzy – zasadniczym problemem są trudności z utrzymywaniem uwagi, motywacji i wysiłku na poziomie koniecznym do wykonywania różnych zadań lub powstrzymywania niepożądanych reakcji.
- Dziecku nadpobudliwemu trudniej sprostać wymaganiom szkolnym i społecznym.Jego efektywność w wykonywaniu poleceń i organizacji działania jest co najmniej o 30% niższa od przeciętnej w grupie rówieśniczej.
„Trudne prawdy” o pracy z dzieckiem nadpobudliwym:
- Praca z dzieckiem nadpobudliwym jest czasochłonna i obciążająca, wymaga wiele zaangażowania ze strony nauczyciela.
- Można z nim pracować tylko bezpośrednio, asystując mu.
- Indywidualizacja pracy z uczniem, to nie tylko mniejsze klasy, lecz także zmiana podejścia do ucznia
Pracując z dzieckiem nadpobudliwym warto:
- poświęcać mu dużo uwagi
- wzmacniać wszystkie przejawy pożądanego zachowania
- stosować zrozumiałe dla dziecka reguły
- być konsekwentnym
- przekazywać proste i krótkie treści
- pomóc mu zorganizować świat wokół siebie
- stworzyć zrozumiały system nagród i kar
- kary i nagrody stosować natychmiast
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz